ไปอ่าน I Want It Now!: The curious economics of temptation โดย Tim Harford ใน Slate แล้วอดนึกถึงตัวเองไม่ได้ เป็นเรื่องของเศรษฐศาสตร์ที่ว่าด้วยการ “อดไม่ได้” คือ มูลค่าของสิ่งของในปัจจุบัน มีค่าครึ่งหนึ่งของมูลค่าที่ควรจะเป็น หลักการนี้ เอามาใช้ อย่างกับพวก เงินฝาก เงินออม หรือแม้แต่กองทุนสวัสดิการเลี้ยงชีพ หรือบำเน็จ บำนาญทั้งหลาย โดยยกแรงบันดาลในมาจาก หนังสือสำหรับเด็ก เรื่อง A Birthday for Frances ซึ่งกล่าวถึง Frances ที่ไปซื้อช๊อคโกแลตมาเป็นของขวัญให้กับพี่สาว แต่สุดท้ายก็อดไม่ได้ก็เอามากินเสียเอง
อ่านแล้วก็ทำให้นึกถึงตอนเด็ก สมัยที่บ้านขายของเล็ก ๆ น้อย ๆ แล้วมีอยู่อย่างนึงที่ ขายไม่ได้เลย ขาดทุนตลอด ก็คือ ไวตามิลค์ ก็เพราะเดินผ่านไม่ได้ เปิดกินเองตลอด ก็ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเอาไว้ขายนะ แต่มันก็อดไม่ได้
ไม่งั้น ป่านนี้ คงรวยเละแล้วเรา อิอิ
ส่งความเห็นที่ soilmatter ยกเลิกการตอบ