ตัวประกันทางสังคม

เมื่อต้องการเรียกร้องความสนใจ และสิ่งที่ต้องการ คนเรามักจะเปลี่ยน สิ่งที่ถือครองไว้ เป็นตัวประกันเสมอ (ที่สำคัญ ไอ้สิ่งที่ถือครองไว้ มันมักจะเป็นของคนอื่นเสียด้วยซิ บางอย่างก็เป็นสมบัติของชาติ จากภาษีของประชาชน) แค่เพียงการ “หยุด” ก็ทำให้ สิ่งที่เราใช้ทำมาหากิน กลายเป็นอาวุธได้ มาลองคิดเล่น ๆ ว่า ใครถืออะไรเป็นตัวประกันอยู่บ้าง

• พนักงานการรถไฟ -> หยุดเดินรถไฟ
• รถ เรือ เครื่องบินสาธารณะ -> หยุดให้บริการ
• การไฟฟ้า -> หยุดจ่ายไฟ
• การประปา -> หยุดจ่ายน้ำ
• โทรศัพท์ -> ตัดสาย? (ดูจะยากหน่อย เพราะตอนนี้ไม่ผูกขาดเสียแล้ว)
• ไปรษณีย์ -> หยุดรับส่งจดหมาย พัสดุ
• ครู -> หยุดสอน
• นักเรียน -> หยุดเรียน (เป็นการเสียผลประโยชน์ตัวเองมากกว่าหรือเปล่า)
• ตำรวจ -> หยุดทำงาน (แล้วออกมาชุมนุมหน้า สน.?)
• หมอ พยาบาล -> หยุดรักษาคนไข้
• พระสงฆ์ -> หยุดบิณฑบาต หยุดกิจนิมนต์?
• ทหาร -> หยุดทำงาน (แล้วเอาปืน กับรถถังออกมาขู่ เพื่อเอาประชาธิปไตยไป)
• ประชาชนผู้มีประชาธิปไตยเป็นลมหายใจ -> หยุดชีวิต

ส่วนคนจน คนตกงาน ประชาชนตัวน้อย ๆ ที่ถูกรังแกจากรัฐและสังคม ไม่มีอะไรจะให้หยุด…

Update:

• Writers -> Stop writing (Well actually I thought about it, but in a totally opposite way.)